1. قوتادغوبیلیغ: یا »سعادت نامه« كه از سوی یوسف اولو خاص حاجب در سال 448 هـ . ق. در 6645 بیت به نظم در آمده است. این مثنوی در بحر »متقارب مثمن مقصور« سروده شده است و سرمشق تألیف و تنسیق بسیاری از »پندنامه«ها و »سیاست نامه«های تركی و فارسی بوده است. كتاب به تركی سره سروده شده است و در سرتاسر آن فقط 85 لغت عربی با مفاهیم دینی و عرفانی به كار رفته است. از این اثر ارزنده تاكنون سه نسخه ی خطی با ارزش به دست آمده كه كهن ترین آن ها در سال 818 هـ . ق. استنساخ شده است. 2. نهج الفرادیس: در سده ی پنجم در شرح احكام دینی و مسایل عرفانی تألیف شده است. نسخه های خطی به دست آمده از این كتاب، مربوط به سده ی هفتم و هشتم هجری است. كتاب به نثر بسیار زیبایی تألیف شده است و مخزن واژگان آن غنی است. 3. عتبة الحقایق: اثر ادیب احمد یوكناكی بن محمود در اواخر سده ی ششم به نظم درآمده است. این اثر در 9 باب در شرح احادیث نبوی در فضیلت دینداری و فواید علم و جوانمردی در بحر »متقارب مثمن مقصور« سروده شده است. 4. دیوان حكمت: اثر خواجه احمد یسوی متوفی به سال 545 هـ . ق. به نظم در آمده است. اثر عارفانه ی بسیار با ارزشی است كه تأثیر عمیقی در تكوین ادبیات عرفانی در تركی و فارسی داشته است. از شعرای فارسی زبان، عطار نیشابوری از او تقلید كرده است. خواجه احمد یسوی، بانی مكتب عرفانی »یسویه« نیز هست.