شهابالدین ابوالفتح یحیی بن سهروردی در سال ۵۴۹ هـ در روستای سهرورد از توابع شهر زنجان به دنیا آمده و در سال ۵۸۷ متهم به الحاد گردیده و به قتل رسیده است.[۱] این فیلسوف عالیقدر و شاعر و سخنور بزرگ، تحصیلات ابتدایی خود را در مراغه به پایان رسانده، بر علوم فقه و فلسفه تسلط کامل یافته و در پی کسب کمالات بیشتر اکثر شهرای خاورمیانه را زیر پا نهاده و به دنبال تکمیل علوم دینی رفته است و درنتیجه‌ی استعداد شایان و تلاش بیوقفه‌اش درفلسفه به حدی رسیده است که یکی از چهار مکتب اصلی اسلام یعنی اشراقیه را بنا نهاده است و آثار زیادی در علم و فلسفه نوشته است که « حکمهالاشراق» یکی از برجسته‌ترین آثار و شاهکار اصلی اوست. شمس الدین شهروزی از شاگردان او ۴۹ اثر او را نام برده است که حدود نیمی از این آثار امروزه در دست است و در دانشگاه‌های جهان مطالعه می‌شود. ...........
علی آقا واحید
عشق اولان یئرده بوتون عاقل و دانا دلیدیر
سالدی یوسف کیمی اؤز سئوگیلیسین زندانه
قویدی رسوالیقی عالمده ؛ زلیخا دلیدیر
عشق زنجیرینین افتاده سی بیر من دگیلم
هوسی سیلسله عشقیله دونیا دلیدیر
سریلیر چینینه ؛ گاه قوینونا ؛ گاه قامتینه
اژدهالر کیمی ؛ اؤ زولف چلیپا دلیدیر
بیر وفاسیز گؤل اوچون ناله سی دونیانی توتور
عاشقین قلبی کیمی ؛ بولبول شیدا دلیدیر
بیرجه شیرین ایله فرهاده مذمت یوخدور
وادی عشقیده وامیق دلیدیر ؛ عذرا دلیدیر
ال گؤتورمز بو قارا گؤزلولرین زولفوندن
هر یئتن ظن ائلیر واحیدی گویا دلیدیر
